W ogóle to kocham ten język, uczę się go tak troszkę na boku. Umiem całą hiragane >.< gorzej z katakaną i kanji .. heh..
Niestety na tej tablicy nie ma znaków kya, kyu, kyo itd
Tworzy je z połączenia znaków
Podstawowych dodając mały znaczek や、よ、bądź ゆ.
Łączymy je z sylabami kończącymi się na "i" : pi, bi ji, gi, ri, mi, hi ,ni, chi, shi, ki.
Ale zamiast literkę "i" dodajemy sylabę ya, yu, lub yo.
Np. KI + YU =KIYU KYU.
W katakanie działa to w taki sam sposób, po prostu używamy innych znaczków ;)
Co do szyku zdania, Podmiot-Dopełnienie-Czasownik, po polsku jest Podmiot-Czasownik-Dopełnienie.
W japońskim czasownik jest zawsze na końcu!
Po polsku powiem: Ja jestem Chie
Po japońsku: Watashi ha Chie desu. (ja Chie jestem)
Albo coś innego..
To jest jabłko.
Kore ha ringo desu (to jabłko jest)
Tak więc pierw idzie osoba mówiąca, czasownik na koniec, a całą resztę pakujemy w środek ;)
Chociaż nie musimy mówić watashi, można to pominąć w zdaniach typu
watashi ha chie desu → chie desu.
Można też skrócić czasownik desu: chie desu, poorandojin desu. Gdy w zdaniu jest jedno całe desu, to przed przecinkiem można skrócić desu do de
Pytania po japońsku?
Nic prostszego! Dodajemy końcówkę "-ka" na końcu. np. Anata ha Chie desu ka (jesteś Chie?; Ty to Chie?)
Można też dodać końcówkę "-ne" po dodaniu jej wychodzi nam: Anata ha Chie desu ne (jesteś Chie, co/no nie?)
Mamy też takie jakby odpowiedniki słów gdzie, ile, kto:
Dare – kto?
Doko – gdzie?
Dono – który?
Donani / ikutsu – ile?
Donna – jakiego rodzaju?
Dou – jak?
Doushite – dlaczego?
Dochira – który/który (z dwóch możliwości)
Itsu – kiedy?
Ikura – jak dużo (rzeczowniki niepoliczalne)
Ikutsu – jak dużo (rzeczowniki policzalne)
Nani (używane, gdy stoi jako pojedynczy znak lub znak na końcu zdania)- co?
Nan (używane, gdy jest połączone ze zdaniem)np. Nan gurai (jak długo)
Takie pytania wyglądają tak:
Ano hito ha dare desu ka? (tamten człowiek, to kto?)
Gakkou ha doko desu ka? (gdzie jest szkoła?)
Łączymy je z sylabami kończącymi się na "i" : pi, bi ji, gi, ri, mi, hi ,ni, chi, shi, ki.
Ale zamiast literkę "i" dodajemy sylabę ya, yu, lub yo.
Np. KI + YU =
W katakanie działa to w taki sam sposób, po prostu używamy innych znaczków ;)
Co do szyku zdania, Podmiot-Dopełnienie-Czasownik, po polsku jest Podmiot-Czasownik-Dopełnienie.
W japońskim czasownik jest zawsze na końcu!
Po polsku powiem: Ja jestem Chie
Po japońsku: Watashi ha Chie desu. (ja Chie jestem)
Albo coś innego..
To jest jabłko.
Kore ha ringo desu (to jabłko jest)
Tak więc pierw idzie osoba mówiąca, czasownik na koniec, a całą resztę pakujemy w środek ;)
Chociaż nie musimy mówić watashi, można to pominąć w zdaniach typu
watashi ha chie desu → chie desu.
Można też skrócić czasownik desu: chie de
Pytania po japońsku?
Nic prostszego! Dodajemy końcówkę "-ka" na końcu. np. Anata ha Chie desu ka (jesteś Chie?; Ty to Chie?)
Można też dodać końcówkę "-ne" po dodaniu jej wychodzi nam: Anata ha Chie desu ne (jesteś Chie, co/no nie?)
Mamy też takie jakby odpowiedniki słów gdzie, ile, kto:
Dare – kto?
Doko – gdzie?
Dono – który?
Donani / ikutsu – ile?
Donna – jakiego rodzaju?
Dou – jak?
Doushite – dlaczego?
Dochira – który/który (z dwóch możliwości)
Itsu – kiedy?
Ikura – jak dużo (rzeczowniki niepoliczalne)
Ikutsu – jak dużo (rzeczowniki policzalne)
Nani (używane, gdy stoi jako pojedynczy znak lub znak na końcu zdania)- co?
Nan (używane, gdy jest połączone ze zdaniem)np. Nan gurai (jak długo)
Takie pytania wyglądają tak:
Ano hito ha dare desu ka? (tamten człowiek, to kto?)
Gakkou ha doko desu ka? (gdzie jest szkoła?)